نمونه‌گیری از بتن تازه و روش‌های استاندارد آن
نمونه‌گیری از بتن تازه یکی از مراحل مهم در کنترل کیفیت بتن است که برای ارزیابی ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی بتن قبل از سخت شدن انجام می‌شود. این فرآیند مطابق با استانداردهای بین‌المللی مانند ASTM C172 و ISIRI 3201 انجام می‌گیرد و به منظور اطمینان از یکنواختی، مقاومت و دوام بتن صورت می‌پذیرد.
مراحل نمونه‌گیری از بتن تازه
- انتخاب محل نمونه‌گیری: نمونه‌ها معمولاً از میانه تخلیه بتن از کامیون یا میکسر در چند مرحله برداشته می‌شوند تا نماینده واقعی کل بتن باشند.
- برداشت نمونه: نمونه‌گیری باید به‌صورت تصادفی از قسمت‌های مختلف بتن انجام شود و از برداشت از سطح بتن خودداری گردد، زیرا ممکن است حاوی آب اضافی باشد.
- مخلوط کردن نمونه‌ها: نمونه‌های برداشته‌شده در یک ظرف تمیز ریخته شده و کاملاً مخلوط می‌شوند تا ترکیب یکنواختی داشته باشند.
- انجام آزمایش‌های اولیه: قبل از ساخت نمونه‌های آزمایشگاهی، آزمایش‌های مختلف روی بتن تازه انجام می‌شود.
آزمایش‌های رایج روی بتن تازه
- آزمایش اسلامپ (روانی بتن): برای بررسی میزان کارایی بتن و قوام آن انجام می‌شود.
- آزمایش دمای بتن: برای کنترل کیفیت و جلوگیری از اثرات منفی دما بر عملکرد بتن تازه اهمیت دارد.
- آزمایش وزن مخصوص و درصد هوا: میزان هوای موجود در بتن و چگالی آن بررسی می‌شود.
- ساخت نمونه‌های استوانه‌ای و مکعبی: این نمونه‌ها برای آزمایش‌های مقاومت فشاری، کششی و دیگر آزمایش‌های مکانیکی بتن سخت‌شده استفاده می‌شوند.
نمونه‌گیری صحیح از بتن تازه، نقش مهمی در کنترل کیفیت و اطمینان از تطابق بتن با مشخصات طراحی دارد و در بلندمدت بر دوام و عملکرد سازه‌های بتنی تأثیر می‌گذارد.
